Opinie, wypowiedzi, cytaty

"Violettę Villas należałoby określić mianem stosowanym kiedyś w operze włoskiej – primadonna assoluta, to znaczy primadonna, pierwsza gwiazda, a właściwie pierwsza gwiazda nieporównywalna do żadnej innej, która mogłaby pretendować do tego stanowiska. Primadonna assoluta – wyjątkowa rzecz. Ale ja odnoszę wrażenie, że Violetta Villas jest wielkim nieszczęściem, jakie urodziło się w Polsce. Nieszczęściem nie dla mnie, nie dla publiczności, która ją kocha, wielbi, ale nieszczęściem dla tych, którzy tworzyli oblicze polskiej estrady w ostatnich dziesięcioleciach. Dlatego, że Violetty Villas nie można było zaszufladkować w żaden sposób. My lubimy szufladki, my mamy wszystko uporządkowane; choć jesteśmy narodem bałaganiarzy, to w tej dziedzinie mamy swoje szufladki. Natomiast nie ma szufladki, która byłaby zatytułowana „Wielkie talenty, wielkie gwiazdy” – takiej szufladki nie ma w Polsce. (…) Violetta Villas ma głos, który jest zjawiskiem w skali światowej – ma po prostu głos predysponujący ją do śpiewania roli Traviaty – to jest ogromny lirico spinto sopran, z wielką łatwością techniki koloraturowej, z przepięknie osadzonym niskim rejestrem. Takich rzeczy się na świecie nie spotyka. I proszę sobie teraz wyobrazić, że pojawia się taka oto osoba, przedziwna zresztą, która ubiera się inaczej niż wszyscy w Polsce, lubi nosić suknie, na które prychają różne paniusie i modnisie, mówiąc, że to w złym stylu, w złym guście albo jeszcze gorzej. Oto pojawia się ta osoba, która sprawia straszny kłopot najróżniejszym protektorom, którzy w swoje ręce chwycili los polskiej estrady. Protektorom, którzy protegują całe szwadrony beztalencia, to znaczy amatorek pozbawionych głosu, pozbawionych talentu estradowego. Nagle ta kobieta staje na estradzie i ona zagraża istnieniu tego szwadronu beztalencia – wobec czego co najprościej zrobić – po prostu zniszczyć tę jedną osobę. (…) Kiedy patrzę na karierę Violetty Villas, może z wyjątkiem okresu amerykańskiego, gdzie nieprzypadkowo znalazła się w Las Vegas, bo to jest rzeczywiście miejsce szczególne – jak gdyby miejsce stworzone do kreacji scenicznej Violetty Villas. Ona jest żywcem stamtąd. Natomiast można sądzić, że w Polsce znajdzie się gromada ludzi, którzy zechcą ją wyeksponować i zachęcić. Pokażmy prawdziwą (…) primadonnę estrady. Violetta Villas to cudowny, egzotyczny ptak, który urodził się na polskim bagnie – nie tam gdzie trzeba. Ale nie narzekajmy, że nie tam gdzie trzeba. Istnieją miliony Polaków, którzy kochają Violettę Villas. Dam przykład – zaprosiłem ją kiedyś do Krynicy na festiwal im. Jana Kiepury. Bardzo trudno wystąpić z recitalem, w wielkiej sali pijalni, gdzie mieści się 1200 osób plus jeszcze 500–600 stojących miejsc – i tych, którzy wchodzą na gapę – to razem 2500 osób ogląda koncert. Wreszcie jadą samochody, biały cadillac, ogromny samochód wjeżdża na deptak przed pijalnią, gdzie nie wolno wjeżdżać – ale ona nie usłuchała niczego – tylko wjechała na środek i stanęła przed pijalnią. Proszę państwa – to trzeba było filmować – niestety, nie było kamery – ten tłum szturmujący do Violetty Villas (…) Są ludzie w Polsce, którzy kochają takich artystów, ten rodzaj śpiewania, wzruszają się, mają przyspieszone bicie serca, mają kolorowe sny, łezkę ocierają wzruszenia, kiedy ona śpiewa o matce pieśń. Ona jest niepowtarzalnym zjawiskiem. Uszanujmy to, nie dokuczajmy tej kobiecie – naprawdę jest osaczona. Ile drwin, ile ironii czytam – i to najczęściej piszą ludzie, którzy nie są obdarzeni żadnym talentem, żadną osobowością – są nikim. Dorwali się do pióra – przepraszam, znów fatalne określenie, ale jakże często używane w polskim śmietniku językowym – żeby przyłożyć. Dlaczego nie przyłożyć takiej Violetcie Villas, która ma tyle włosów i wychodzi w krynolinach w kwiaty i śpiewa pieśń o matce czy o laleczce. Nie dokładajcie! Pozwólcie tym, którzy ją kochają, kochać ją nadal, a wy zajmijcie się sobą! Ja należę do wielkich entuzjastów Violetty Villas. "